Blogg

Jæja þá er komið að því að blogga.  Hef svosem byrjað áður en alltaf hætt.  Ætla samt að sjá hvort að ég geti ekki komið ruglingslegum hugsunum mínum niður blogg þegar hausinn er að springa.

Það er erfitt að vera með hausinn uppfullann af hugsunum sem maður veit ekkert hvað á að gera við.

Ég er móðir tveggja fíkla sem eru innan við tvítugt (ennþá), þetta er hrikalegasta staða sem ég hef lent í.  Og veit hreinlega ekkert hvernig ég á að snúa mér í því nema hugsa um sjálfa mig fyrst og fremst. Stunda Al-anon (búin að fara á tvo fundi) og svo Foreldrahúsið sem hreinlega hefur bjargað mér frá algjörri glötun verð ég að segja.

En nóg í bili, kanski meira á morgun, kanski ekki.

Kv. Kristín